Siksikan

Kahapon ng umaga bago ako umalis ng bahay, nakita ko sa TV na may sunog sa isang mall na malapit sa riles ng treng sinasakyan ko araw-araw. Gitgitan ang mga sasakyan sa kalsada kaya inasahan ko nang mas marami ang sasakay sa tren.

At ganoon nga. Siksikan kami, dikit-dikit. Ni hindi ko maitaas ang kamay ko para makapagbasa ng nobelang ni hindi ko rin naman mahugot sa bag ko. Sa dami ng taong tumatabing sa mga bintana, hindi ko masilip ang mall na nasusunog nang dumaan kami sa harap nito.

Halos walang nag-uusap sa tren. Wala maging ang palaging malakas na tugtugin mula sa mga speaker. Karaniwa'y kinaiinisan ko ang tunog na iyon. Ngunit nang umagang iyon, hinanap-hanap ko.