Bukas

Mahigit na isang linggo na akong abalang-abala sa mga bisita--ang ila'y sa tahanan ko pa natutulog. Kung saan-saan kami kumakain, kung sinu-sino ang kasalo. Ilang pagtitipon din ang dinaluhan ko. Sari-saring alaala ang naungkat, kung anu-anong lihim ang hinalungkat. Mangyari pa'y inasam ang mga hindi nakakapiling; nasiyahan na lamang sa tawag sa telepono at sa email.

Kagabi'y umuwi ako dito kina Inay at Itay. Maingay sa harap ng bahay namin; may karaoke at maghahating-gabi na'y nagkakantahan pa. Mainit ang ulo ko. Naibunton ko pa kina Inay (na ang sabi'y maawa ako sa mga nag-iingay na mga istambay dahil higit kaming mapalad sa kanila't maalwan ang aming buhay) at Itay (na tulad ng dati, nakahiga na'y kumakanta pa't sumisigaw). Pero bago ako matulog ay hinagkan ko sila.

Ngayong umaga na'y maganda ang pakiramdam ko, hindi lamang dahil tahimik na sa labas. Bababa ako't pagkakain ng almusal ay magbabalot ng mga regalo. Kung hindi umaambo'y ipapasyal ko si Itay sa dagat at sa simbahan. Itatanong ko kay Inay kung may kailangan pang bilhin sa palengke, at kahit wala'y pupunta pa rin ako doon para dumaan sa tindahan ng Ate ko't bayaw at ng pamangkin ko't misis niya. Baka sakaling may makasalubong akong mga kaibigang matagal nang hindi nakikita.

Pasko na nga bukas.