Pagpili

Kamakalawa'y maghapon akong nakipag-usap sa mga estudyante tungkol sa mga subject na kukunin nila sa susunod na semestre. Laan ko'y sampung minuto sa bawat isa, ngunit may ilang lumampas dito dahil napag-usapan na rin namin ang nais nilang gawin pagkatapos nilang magkolehiyo.

Ang isa nga'y halos dalawampung minuto kong kausap. Ano raw ang mga subject na makakatulong sa kanyang maghanda para maging pulitiko? Pagkatapos naming pag-usapan ito, itinanong ko sa kanya kung bakit niya gustong magpulitiko. Ito raw kasi ang gusto ng ama niya, na konggresista ngayon. Sa darating na eleksiyon nga raw, tatakbo ang ina niya para palitan ang ama niyang ikasiyam na taon na sa posisyon. Mukha namang hindi napipilitan ang estudyanteng ito sa pagbabalak na maging pulitiko; nakangiti siya samantalang nag-uusap kami. Pero nalungkot ako para sa kanya. Ako kasi'y hinayaan ng mga magulang ko na pumili ng pag-aaralan ko, at ng gagawin ko pagkatapos noon.

Pagkaraa'y matagal ko ring kausap ang isa pang estudyante. Hindi naman niya malaman kung mananatili siya sa kurso niya ngayon o lilipat sa iba. Itinanong ko kung ano ang gusto niyang gawin pagkatapos ng kolehiyo, at ang sagot niya'y hindi nga niya alam. "Nakausap mo na ba ang mga magulang mo tungkol dito?" tanong ko. "Sabi nila, ako ang dapat magpasya," sagot niya kaagad, nakangiti rin. Natuwa ako para sa kanya at umasa--sana'y tulad kong nag-apuhap at ilang ulit na nagkamali, matagpuan din niya ang kurso, at trabahong, makapagpapaligaya sa kanya.