Tindahan
Kaninang umaga'y napadaan ako sa tabi ng isang malaking palengke. Nang maamoy ko ang hilaw na karne't isda, nagunita ko ang tindahan namin sa palengke ng aming bayan.
Tindahan muna iyon ni Lola, ang ina ni Inay at noo'y pinakatanyag na magbibigas sa bayan namin. Nang magpakasal sina Inay at Itay, ibinigay na ni Lola sa kanila ang tindahan. Sa itaas nito silang tatlo tumira. Naroon pa rin sila nang ipanganak ang Ate ko. Ngunit sa bagong tahanan na namin ako isinilang.
Sakay kami sa kalesa kapag isinasama ako sa palengke--tuwang-tuwa ako dahil kapag pumipikit ako'y parang paatras ang aming takbo. Naglalaro kami ni Ate sa itaas ng tindahan, na madilim na bodega na, sa piling ng mga sako ng bigas at kahon ng de-lata, at ng kahoy na katawan ng Mater Dolorosa naming ipinuprusisyon tuwing Biyernes Santo. Paminsan-minsa'y pinapayagan akong pagkunwariing matatarik na bundok ang mga bunton ng bigas sa tindahan, at kapag walang nakatingin ay magsusubo ako ng ilang butil at ngunguyain ang mga ito't lululunin.
May karinderya sa tabi namin pero hindi kami doon kumakain--kutob ko'y dahil sa weytres doong makapal ang kolorete at, ayon sa bulung-bulungan, naikakama nang murang-mura. Sa kabilang karinderya kami dinadala. Paborito ko ang pinainit na monay, malutung-lutong ang labas at malambot ang loob, na pinalamanan ng keso. At ang mainit at puting-puting kanin, at tinadtad na higit na marami ang patatas kaysa karne.
Hindi na ako madalas sa tindahan nang pumapasok na ako. Nagka-asthma kasi ako kaya bawal ang alikabok. At nang magkasunog sa palengke at nakasama ang aming tindahan, naguniguni ko na lamang ang unti-unting pagkatupok ng karatulang may malaking pangalan ni Itay.
Nagpatayo ng bagong tindahan at umunlad muli ito. Ang kita sa tindahan ang nagpaaral sa amin ni Ate sa mga mamahaling kolehiyo sa Maynila. At nang magkaasawa si Ate'y ibinigay sa kanila ang kalahati nito. Di-naglao'y nagretiro na sina Inay at Itay at napalitan na ang pangalan ng tindahan.
Matagal na ring hindi nakakapunta sina Inay at Itay sa palengke. Ngunit paminsan-minsa'y nababanggit ni Itay ang pangalan ng mga bigas na tinda nila noon, at ng mga suki nilang marami'y yumao na. Sabi ni Inay, mayroon pa rin naman silang dating suki na patuloy na bumibili sa tindahan ng aking Ate't bayaw.
Tindahan muna iyon ni Lola, ang ina ni Inay at noo'y pinakatanyag na magbibigas sa bayan namin. Nang magpakasal sina Inay at Itay, ibinigay na ni Lola sa kanila ang tindahan. Sa itaas nito silang tatlo tumira. Naroon pa rin sila nang ipanganak ang Ate ko. Ngunit sa bagong tahanan na namin ako isinilang.
Sakay kami sa kalesa kapag isinasama ako sa palengke--tuwang-tuwa ako dahil kapag pumipikit ako'y parang paatras ang aming takbo. Naglalaro kami ni Ate sa itaas ng tindahan, na madilim na bodega na, sa piling ng mga sako ng bigas at kahon ng de-lata, at ng kahoy na katawan ng Mater Dolorosa naming ipinuprusisyon tuwing Biyernes Santo. Paminsan-minsa'y pinapayagan akong pagkunwariing matatarik na bundok ang mga bunton ng bigas sa tindahan, at kapag walang nakatingin ay magsusubo ako ng ilang butil at ngunguyain ang mga ito't lululunin.
May karinderya sa tabi namin pero hindi kami doon kumakain--kutob ko'y dahil sa weytres doong makapal ang kolorete at, ayon sa bulung-bulungan, naikakama nang murang-mura. Sa kabilang karinderya kami dinadala. Paborito ko ang pinainit na monay, malutung-lutong ang labas at malambot ang loob, na pinalamanan ng keso. At ang mainit at puting-puting kanin, at tinadtad na higit na marami ang patatas kaysa karne.
Hindi na ako madalas sa tindahan nang pumapasok na ako. Nagka-asthma kasi ako kaya bawal ang alikabok. At nang magkasunog sa palengke at nakasama ang aming tindahan, naguniguni ko na lamang ang unti-unting pagkatupok ng karatulang may malaking pangalan ni Itay.
Nagpatayo ng bagong tindahan at umunlad muli ito. Ang kita sa tindahan ang nagpaaral sa amin ni Ate sa mga mamahaling kolehiyo sa Maynila. At nang magkaasawa si Ate'y ibinigay sa kanila ang kalahati nito. Di-naglao'y nagretiro na sina Inay at Itay at napalitan na ang pangalan ng tindahan.
Matagal na ring hindi nakakapunta sina Inay at Itay sa palengke. Ngunit paminsan-minsa'y nababanggit ni Itay ang pangalan ng mga bigas na tinda nila noon, at ng mga suki nilang marami'y yumao na. Sabi ni Inay, mayroon pa rin naman silang dating suki na patuloy na bumibili sa tindahan ng aking Ate't bayaw.
posted by sandalilamang at 7:56 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home