Anibersaryo

Ika-animnapung anibersaryo ng kasal nina Inay at Itay ngayon. Kagabi, naghapunan kami dito sa bahay para ipagdiwang ito--kami lamang nina Inay, Itay, ate ko't bayaw, ang mga anak at manugang nila. Ang paborito naming lahat na pritong tilapia, kulawo, adobong manok, at cathedral windows ang pinagsaluhan namin samantalang nagkukuwentuhan. Tulad ng dati, tawanan kami nang tawanan nang magkuhanan na ng retrato.

Noong ika-limampung anibersaryo nila, sa Tagaytay kami nagdiwang. Kami rin lamang, at wala pang manugang ang ate ko noon. Malakas-lakas pa si Itay noon, pero payat dahil nagsisimula na ang sakit niya. Inihatid pa namin ang panganay ng Ate ko sa Maynila. Mula noo'y hindi pa muling nakakaluwas si Inay, at si Itay nama'y nakapag-Maynila lamang para kumunsulta sa doktor. Ngayo'y halos hindi na rin nga lumalabas ng bahay si Inay. Magkaiba na sila ng kuwartong tulugan kaya pag magkasama sila'y parang nagliligawan na naman--minsay's kinakantahan pa ni Itay si Inay ng ipinangharana niya dito noon: ang paborito nilang "Bituing Marikit".

Mangyari pa'y hindi puro ligaya ang animnapung taon ng kanilang pagsasasama; hanggang ngayo'y ikinukuwento pa ni Inay ang kanyang mga hinanakit. Ngunit ngayong madalas ay sila lamang at ang kanilang mga katulong ang nasa bahay, damang-dama namin, lalo na kapag nagsasalu-salo kaming mag-anak, ang tahimik, at matibay na matibay, na pagmamahalan nina Inay at Itay.