Mga Larawan

Labinlimang taon na ang nakakaraan, sinabi ng isang dating kasintahan na magtagpo kami sa harap ng "Starry Night" ni Van Gogh. Noon ko lamang makikita ang sikat na sikat na larawang iyon kaya maaga akong dumating. Maliit lamang pala ang kuwadro, pero nakakabatu-balani nga pala ito. Maraming ibang nakapaligid sa larawan pero hindi ko sila napansin. Hindi ko rin namalayan kung gaano katagal akong nakatitig dito. Tingin ko'y gumagalaw ang mga bituin, tumitindi ang liwanag sa dilim.

Hindi iyon ang unang Van Gogh na nakita ko. Limang taon bago iyon, pumasok akong mag-isa sa isang art gallery; nabalitaan kong may isa lamang siyang larawan doon pero hindi ko alam kung alin. Mabilis kong sinulyapan ang mga larawang nadaanan ko hanggang makarating ako sa isang mahabang bulwagan. Sa dulo nito, nag-iisa sa dinding, ang larawan ni Van Gogh mismo, may benda sa ulo, natatakpan ang isa niyang tenga. Dahan-dahan akong lumapit, halos nangangatal. At tinudla ako ng kanyang mga mata. Gumapang ang kilabot mula sa talampakan ko tungo sa aking ulo. At nang mamalayan kong wari'y tumatalon tungo sa akin ang makakapal na pinturang sari-sari ang kulay, nangilid ang luha ko.