Kung Papalarin Ka

Nitong Hunyo't kalilipat ko lang sa bago kong tahanan, naglangoy ako sa swimming pool ng aming gusali kasama ang dalawang kaibigang madreng dumadalaw sa akin. May nakasabay kaming babaeng marahil ay mga dalawampu't limang taon, napakagandang ngumiti, mahaba ang buhok, balingkinitan, matangkad, naka-bikining puti. May kasama siyang batang babae at nang magkuwentuhan kami'y sinabi niyang pamangkin niya ito. Hindi pa raw siya lumilipat sa unit niya--baka nga raw ipagbili na niya ito.

Hindi ko na siya nakitang muli mula noon.

Kanina lang sa elevator pababa, nagulat ako nang sumakay siya, kasama ang kanyang pamangkin, sa palapag na mas mababa sa akin. "Hello," sabi niya, at matamis na ngumiti. Ipinaalala ko sa kanyang nagkakilala na kami sa pool at sinabi niyang naalala rin niya. Itinanong ko kung doon na rin siya nakatira. Oo raw. Sinabi kong hindi pa puwedeng gamitin ang pool kasi napinsala ng nakaraang bagyo ang kisame ng bubong nito. Hindi raw niya alam kasi kalilipat lang niya kamakalawa. Bumaba sila sa ika-6 na palapag, at tinapik pa niya ang balikat ko bago lumabas ng elevator. Wala akong masabi kundi, "See you!"

Naiwan akong bahagyang nanlalambot ang tuhod. Ramdam ko'y binatilyo akong muli, nakangiti sa wala.