Mukha

Binabasa kong muli ang maikling nobela tungkol sa matandang gabi-gabi'y katabi ang iniibig niyang hindi pa niya nakakapiling nang gising nang dumating ang tren. Pagpasok ko'y nasulyapan ko ang mukhang agad umakit sa akin.

Tinitigan ko ito, pilit na sinaulo ang makinis na noo at mapupungay na matang bahagyang natatabingan ng mga hibla ng buhok na tuwid na tuwid at itim itim, ang ilong na hindi gaanong matangos, ang pisnging naaninagan ng mumunting pekas, at ang mga labing tila kababasa lamang ng laway. Nakaharap ito sa bintana, nakatanaw sa malayo, mukhang hindi napapansin ang aking titig.

Bumigat ang puso ko nang tumigil ang tren sa aking babaan. Bago ako lumabas, nilingon ko ang mukhang malamang na malamang ay hindi ko na makikilala kung muli ko mang masilayan.