Lungsod

Samantalang naglalakad ako patungo sa estasyon ng tren kaninang madaling araw, naisip ko, "Tahanan ko nang talaga ang isa sa mga paborito kong lungsod."

Noong maliit pa ako't nakatira sa lalawigan, lagi kong inaasam-asam ang pagpunta naming mag-anak sa lungsod na ito. Sa malaking supermarket pa lamang ay masaya na ako. Nagbababad ako sa hilera ng mga aklat at magasin. At gustung-gusto ko ang spaghetti at hamburger steak sa coffee shop nito. Dito rin ako unang nakatikim ng pizza.

Nang lumaki ako't hinayaan nang maglibot nang mag-isa sa labas ng supermarket, natuklasan ko ang tindahang pagkarami-rami ang tindang aklat. At minsan, nakasumpong ako ng shooting ng isang pelikula sa restaurant na dati'y ang pang-akit lamang sa akin ay chicken barbecue at java rice.

Sa disco sa isang hotel sa lungsod na ito sandaling nagpakipot ang sa gabing iyo'y naging una kong kasintahan. At sa malawak na harding may sari-saring ibon at halaman, at talukbong na malaking lambat, ako iniyakan ng isa pa nang makipagkalas ako sa kanya. Wala na ang disco na iyon. Wala na rin ang malawak na hardin--sa halip nito'y may simbahan nang napaliligiran ng mumunting hardin at malalaking mall.

Ang tahanan ko'y nasa bahagi ng lungsod na ilang taon lamang ang nakakaraa'y bihirang-bihira ko pa ring matungtungan. Ngayo'y kahit siguro pikit ako, mula dito'y makakarating ako nang lakad sa estasyon ng tren. Ngunit kahit kabisadung-kabisado ko na ang landas, at ang mga gusali't kung anu-ano pang nadaraanan, tuwing maglalakad ako'y may bago pa ring pakiramdam, may sariwa pa ring pananabik. Lalo na kapag umuuwi ako, araw man o gabi, sa tahanan kong pang-isahan.