Naghahanap-hanap

Limang araw na ang nakaraan mula nang umuwi ako pero hinahanap-hanap ko pa rin ang pagtakbo sa tabi ng dagat sa madaling araw, pagsakay ng bus papunta sa unibersidad pagkatapos ng almusal, paghahanda para sa klase, tanghalian mula sa bento, isang-oras at kalahati ng pagtuturo sa mga estudyante mula sa iba't ibang lupalop, at hapong bukas sa kung ano mang masumpungan.

Sa araw ring ganito noong isang linggo, namangha ako sa napalaking gusaling kahoy na may napakalaking bronseng Buddha, mga usang pagala-gala sa paligid ng napakaraming tao, mga harding hitik sa sari-saring halaman at puno, kastilyong tumutunog ang mga sahig pag tinapakan--wari'y laksa-laksang ibong sumisiyap--at apat na maikong biglang lumitaw sa kalsadang makitid at madilim.

Ngayon, maghapon akong nakikipag-usap sa mga estudyante tungkol sa mga klaseng kukunin nila sa isang semestre. Mamaya, magpapamasahe ako upang pagkaraa'y makatulog ako nang mahimbing, at mangarap na bukas ay mamamangha ako sa marami pang templo, kastilyo, hardin, at mga maikong maghahandog sa akin ng sake, sushi, sashimi, awit, sayaw, at ano pa mang aking naisin.