Tatanawin

Dahil marahil nasa burol ang bayang sinilangan ko, mas gusto ko ang mataas na lupa kaysa sa kapatagan. Gustung-gusto ko kasi ng mga tanawin mula sa itaas.

Tuwang-tuwa ako noong bata pa ako tuwing luluwas kami sa Maynila. Binabagtas kasi namin ang paliku-liko at pababang kalsada bago dumating sa kapatagan. At pabalik, lalo na sa gabi, natatakot ako't nananabik sa daang pataas.

Sabik na sabi ako, mangyari pa, nang sa wakas ay nakaakyat ako sa Baguio--kung puwede lang ay ilalabas ko ang ulo ko sa kotse nang mas malinaw kong makita ang matatarik at paliku-likong daan. Mula noo'y nagpabalik-balik na ako sa lunsod na iyon, at sa iba pang matatarik na lugar sa Hilagang Luzon.

Kaya nga hindi na ako nakahindi nang ganyakin ako ng mga kaibigan kong bumili ng unit sa isang matayog na gusali--tiniyak kong nasa mataas na palapag ako at maganda ang tanawin mula sa aking mga bintana.

Ngunit noong isang buwan, giniba ang isang mababang gusali sa kalsada sa harap ng aking bintana. At nitong isang linggo'y natuklasan kong may itatayong matayog na gusali na tatabing sa aking tanawin.

Sabi ng isa kong kaibigan, "E di tatanawin mo na ang mga pangyayari sa loob ng mga kapantay mong silid ng bagong gusali."