Ganoon Lamang
Kagabi'y ibinigay sa akin ng isang kaibigan ang gamit na (pero mukhang bago pa) niyang kompyuter. Mahal ito kung bibilhin. Sabi ng isang napagkuwentuhan ko, na alam din na marami pang ibang kaibigan ang nagbibigay sa akin ng kung anu-ano, kahit ng tiket papunta kung saan-saan, "Ang suwerte mo naman sa mga kaibigan. Ano nga bang nakikita nila sa iyo?"
Inisip ko nga.
May mga nagsabi na akin na magaling akong makinig. May isa ngang nagsabi na kapag kausap niya ako, pakiramdam niya'y siya ang pinakamahalagang tao sa mundo para sa akin, kahit alam niyang ganito rin ang nadarama ng ibang nakikipag-usap sa akin.
Bata pa yata ako'y ganito na ako. Marahil dahil ganito rin sina Inay at Itay. Kahit noong maliit pa ako'y nagkukuwento ako sa kanila, at damang-dama kong interesado silang makinig.
Noong nasa hayskul at kolehiyo ako, lagi akong kinukuwentuhan ng mga kaklase ko. Madalas ay tungkol sa mga hindi nila maikuwento sa iba. Kaya natuto akong magtago ng lihim. At natuto nga akong makinig nang mabuti, nang buhos na buhos ang loob. At madalas, wala akong ginagawa kundi makinig.
Nang magtrabaho na ako, lalo dumami ang pinakikinggan ko. At nagkukuwento rin ako--minsa'y ang mga ikinuwento sa akin ng iba, nang hindi isinisiwalat, ni ipinahihiwatig, ang pinagmulan ng mga ito--dahil sabi ng marami'y may napupulot silang aral mula sa mga kuwento. Minsan naman, nakikinig lamang ako dahil may mga kaibigan akong ang gusto lamang ay magkuwento, at hindi marunong makinig.
Pero sa huling pagtutuos, hindi ang nakikita sa akin ang dahilan kung bakit ako binibigyan ng kung anu-ano ng mga kaibigan ko. Ang dahila'y mabait sila, at nasisiyahang magbahagi ng biyaya. Ganoon lamang 'yon.
Inisip ko nga.
May mga nagsabi na akin na magaling akong makinig. May isa ngang nagsabi na kapag kausap niya ako, pakiramdam niya'y siya ang pinakamahalagang tao sa mundo para sa akin, kahit alam niyang ganito rin ang nadarama ng ibang nakikipag-usap sa akin.
Bata pa yata ako'y ganito na ako. Marahil dahil ganito rin sina Inay at Itay. Kahit noong maliit pa ako'y nagkukuwento ako sa kanila, at damang-dama kong interesado silang makinig.
Noong nasa hayskul at kolehiyo ako, lagi akong kinukuwentuhan ng mga kaklase ko. Madalas ay tungkol sa mga hindi nila maikuwento sa iba. Kaya natuto akong magtago ng lihim. At natuto nga akong makinig nang mabuti, nang buhos na buhos ang loob. At madalas, wala akong ginagawa kundi makinig.
Nang magtrabaho na ako, lalo dumami ang pinakikinggan ko. At nagkukuwento rin ako--minsa'y ang mga ikinuwento sa akin ng iba, nang hindi isinisiwalat, ni ipinahihiwatig, ang pinagmulan ng mga ito--dahil sabi ng marami'y may napupulot silang aral mula sa mga kuwento. Minsan naman, nakikinig lamang ako dahil may mga kaibigan akong ang gusto lamang ay magkuwento, at hindi marunong makinig.
Pero sa huling pagtutuos, hindi ang nakikita sa akin ang dahilan kung bakit ako binibigyan ng kung anu-ano ng mga kaibigan ko. Ang dahila'y mabait sila, at nasisiyahang magbahagi ng biyaya. Ganoon lamang 'yon.
posted by sandalilamang at 10:37 AM
2 Comments:
Naks! Excited na ako sa Mayo...
Hi Rofel, I have tagged you, para meron kang topic na mapagnilayan. hehe.
Create your Bucketlist (5 Things You Want to Do Before You Die)
Rules for making your own bucketlist:
1) Write a minimum of five things you'd like to do before you die.
2) It has to be do-able. As the movie would put it, it cannot be "metaphorical". It wouldn't help to be Miss Universe-like. ;p
3) At the same time, it has to be aspirational. It has to be difficult enough so you would feel challenged by it.
4) Add a link to the one who tagged you. And tag 5 people to make the list themselves, and leave a message in their blog with these rules and a link to your post.
Pls read this post so you will understand the context of this tag: Ang Peregrino's Bucketlist
Post a Comment
<< Home