Bigo
Pagkaraan ng isang taong pagtatrabaho nang walang papeles--nag-aalaga ng matatanda sa caregiving home--sa Amerika, umuwi ang bunsong anak ng Ate ko. Hinahanap na kasi siya ng Homeland Security.
Sa akin siya tumutuloy ngayon at ilang beses na kaming nag-usap. Ayaw na raw niyang bumalik sa Amerika. Nabigo raw siya. Ngunit ikinuwento rin niya sa akin na natututo siyang maging matiyaga at mapagkalinga. Gustung-gusto nga raw siya ng matatandang inaalagaan niya--nang malaman nga raw ng isa na aalis na siya, humingi pa ito ng retrato niya. Umiyak pa raw ang manager ng caregiving home nang magpaalam siya. At kinalinga rin daw siya ng pamilyang tinuluyan nila. Kahit wala pa ring papeles ang mga ito, hindi siya pinaalis nang malamang hinahanap na siya. At binigyan pa siya ng perang pabaon pauwi. Binigyan din siya ng pera ng isa pang kaibigan.
Sabi ko'y palagay ko’y hindi siya nabigo. Marami siyang magandang karanasan sa isang taong iyon. Nag-alaga siya ng matatandang wala na halos ibang pumapansin, at mabuti ang pakikitungo niya sa mga ito. Marami siyang nakilalang bagong kaibigan. Marami siyang natutunan.
Ngayo'y maghahanap siya ng trabaho dito. Mag-iipon daw siya ng pera para muling makapangibang-bansa. Kahit anong trabaho raw ay papasukin niya. Titiyakin raw naman niyang bago siya umalis dito ay legal na ang lahat.
Magtatatlumpung taon na siya, at naka-tatlong trabaho na at dalawang negosyo dito bago mangibang-bansa. Wala siyang gaanong naipon sa Amerika dahil tulad noong narito siya'y madalas siyang magliwaliw doon, madalas gumastos. Kahapon lang, sinabi niya sa akin na sa katapusan ng linggong ito’y magbabakasyon siya kung saan, kasama ng ilang kaibigan. Hindi ko napigilan ang sarili kong sabihin, "Gagastos ka na kaagad, wala ka pang trabaho." Wala na akong sinabing iba. Naisip ko kasi, baka kailangan din niyang magliwaliw ngayon, nang makapagsimula nang mas sariwa. At matanda na siya’t kailangang siya na ang magpasya kung ano ang dapat niyang gawin.
Ano pa nga ba ang magagawa ko kundi ipagdasal na mapabuti ang pamangkin ko, saan man siya mapadpad?
Sa akin siya tumutuloy ngayon at ilang beses na kaming nag-usap. Ayaw na raw niyang bumalik sa Amerika. Nabigo raw siya. Ngunit ikinuwento rin niya sa akin na natututo siyang maging matiyaga at mapagkalinga. Gustung-gusto nga raw siya ng matatandang inaalagaan niya--nang malaman nga raw ng isa na aalis na siya, humingi pa ito ng retrato niya. Umiyak pa raw ang manager ng caregiving home nang magpaalam siya. At kinalinga rin daw siya ng pamilyang tinuluyan nila. Kahit wala pa ring papeles ang mga ito, hindi siya pinaalis nang malamang hinahanap na siya. At binigyan pa siya ng perang pabaon pauwi. Binigyan din siya ng pera ng isa pang kaibigan.
Sabi ko'y palagay ko’y hindi siya nabigo. Marami siyang magandang karanasan sa isang taong iyon. Nag-alaga siya ng matatandang wala na halos ibang pumapansin, at mabuti ang pakikitungo niya sa mga ito. Marami siyang nakilalang bagong kaibigan. Marami siyang natutunan.
Ngayo'y maghahanap siya ng trabaho dito. Mag-iipon daw siya ng pera para muling makapangibang-bansa. Kahit anong trabaho raw ay papasukin niya. Titiyakin raw naman niyang bago siya umalis dito ay legal na ang lahat.
Magtatatlumpung taon na siya, at naka-tatlong trabaho na at dalawang negosyo dito bago mangibang-bansa. Wala siyang gaanong naipon sa Amerika dahil tulad noong narito siya'y madalas siyang magliwaliw doon, madalas gumastos. Kahapon lang, sinabi niya sa akin na sa katapusan ng linggong ito’y magbabakasyon siya kung saan, kasama ng ilang kaibigan. Hindi ko napigilan ang sarili kong sabihin, "Gagastos ka na kaagad, wala ka pang trabaho." Wala na akong sinabing iba. Naisip ko kasi, baka kailangan din niyang magliwaliw ngayon, nang makapagsimula nang mas sariwa. At matanda na siya’t kailangang siya na ang magpasya kung ano ang dapat niyang gawin.
Ano pa nga ba ang magagawa ko kundi ipagdasal na mapabuti ang pamangkin ko, saan man siya mapadpad?
posted by sandalilamang at 6:56 AM
1 Comments:
Oo nga, reps.
Post a Comment
<< Home