Isabella

Isinilang si Isabella, ang bago kong apo sa pamangkin, siyam na araw pagkaraan ng ika-limampu't anim kong kaarawan. Mangyari pa'y wala kaming pagsidlan ng tuwa. Malusog siya't napakaganda.

Wala pa siyang limang araw ay nabuhat ko na siya. At nang maopsital ang kanyang ina dahil sa kaunting kumplikasyon, magdamag akong kasama ng kanyang ama, yaya at Kuya Matt. Halos hindi ako makatulog--sa kanan ko'y si Isabella sa kuna, sa kaliwa ko sa kama'y si Matt. Malakas pa ang bagyo noon at paminsan-minsa'y nawawalan ng koryente. Ilang ulit kong kinarga si Isabella, at pinatulog pa sa aking dibdib.

Ngayo'y sinusundan na ng mga mata ni Isabella ang kilos namin. Ngumingiti na siya kapag kinakausap. Maya-maya pa'y makakatagilid na siya, makakadapa, makakagapang. Pero maya-maya pa iyon. Ngayo'y ninanamnam pa namin ang bawat ingit niya, bawat ngiti, bawat pahiwatig na nais na niyang tumagilid.