Tatlong Tahanan

Isang buwan na ako sa bago kong tahanan.

Salamat sa mababait na kaibigan, nakabalik na ako sa kapit-bahayang tahanan ko nang ilang dekada bago ako lumipat sa munti kong tahanan sa matayog na gusali dalawang sakay ng tren ang layo sa aking unibersidad. Ngayo'y may silid din ako, banyo, at kusina--lahat ay kumpleto ang gamit--dalawang bloke lang mula sa trabaho. At malapit na naman ako sa matatalik na kaibigang kapwa-guro ko sa pamantasan.

Ang maganda nito'y hindi ko kinailangang iwan ang tahanan ko sa matayog na gusali. Naroon pa rin ako sa mga araw na hindi ko kailangang pumasok sa unibersidad. Patuloy pa rin akong nakapaglalakad-lakad sa malalapit na liwasan at pamilihan, nakapanonood ng sine, nakakatagpo ang mga kaibigan sa iba't ibang kainan.

At, mangyari pa, sa pagtatapos ng bawat linggo, umuuwi ako sa tunay kong tahanan--sa aking mga magulang, kapatid, pamangkin, apo. Dalawa na ang apo ko. Nasasambit na ng panganay ang nais kong itawag niya sa akin; napangingiti ko na ang bunso.

Tatlo na ang aking tahanan. At sa bawat isa'y panatag na panatag ako. Maligayang-maligaya.