Umaga

Halos dalawang buwan na ako sa bago kong tahanan, mga isang oras--ng lakad, sakay-sa-tren, lakad, sakay-sa-tren, at lakad--ang layo sa aking trabaho.

Tinatamad pa ang araw paglabas ko sa umaga kaya marahil bihira ang nakangiti sa mga kasabay at kasalubong ko. Mga papasok na manggagawa sa maraming gusaling itinatayo sa paligid, guwardiya, estudyante, at mga pauwing call center agent. May nag-eehersisyo--tumatakbong matulin, naglalakad nang mabagal, nagpu-push-up sa bangketa. Kung pinapalad ako'y may yayang nagtutulak ng stroller, sakay ang sanggol na ngingiti sa kahit kanino, sa kahit ano.

May hinahanap-hanap ako nitong mga nakaraang umaga--ang babaeng dati'y nadadaanan kong laging nag-aalmusal nang mag-isa sa MiniStop. May edad na siya, marahil ay lampas nang 70. Ayos ang maikling buhok, may make-up, itim ang damit. Mukhang papasok sa opisina.

Nagretiro na kaya siya? Nangibang-bayan? Nagkasakit? Yumao?

Sana'y kaya hindi ko na siya nakikita ay sa tabing-dagat na siya nananahan, may kasabay na sa almusal. Sana.